Τετάρτη 21 Μαρτίου 2018

Οι αποχρώσεις της ...προπέλας. Το πιάσαμε το υπονοούμενο, σύντροφοι!

Μακάρι το κύριο ζητούμενο για το νέο εγχείρημα στον χώρο της Κεντροαριστεράς να ήταν το πόσο επιτυχημένη ή όχι, αποδείχτηκε η επιλογή συμβόλου. Ένα σήμα, όσο ποιοτικό και αντιπροσωπευτικό κι αν είναι, δεν θα πείσει κανέναν να συμπορευτεί με μια πολιτική θέση.

Ο "μύλος", η προπέλα ή το ρόδο χωρίς αγκάθια, που οι εμπνευστές του διατείνονται ότι αναπαριστά, αξίζει να σχολιαστεί μόνο για την καθόλου τυχαία αποτύπωση και χωροταξική τοποθέτηση των χρωμάτων. Στον πυρήνα του σχεδίου του βαθύ πράσινο του ΠΑΣΟΚ, κορμού και στυλοβάτη της προσπάθειας, όλα τα πέταλα στην απόχρωση του ανοιχτού κόκκινου να σηματοδοτούν την ιδεολογική καταγωγή και πιθανώς την αριστερή στροφή του Κινήματος. Σε μια άκρη, ένα μικρό θαλασσί φυλλαράκι να θυμίζει κάτι από την μεταρρυθμιστική κι εκσυγχρονιστική εποχή με ελαφριές δόσεις φιλελευθερισμού, μην τυχόν και μας φανεί ξανά χρήσιμος στο μέλλον.

Όμως ο πραγματικός «μύλος» βρίσκεται αλλού. Ξεπερνά την βιτρίνα και τις όποιες προθέσεις. Εκτείνεται σε πολύ σημαντικότερα ζητήματα όπως η οργανωτική δομή, το ιδεολογικό στίγμα, ο κυβερνητικός προσανατολισμός. Οι προσυνεδριακές εντάσεις δεν ξεπεράστηκαν πλήρως ποτέ. Ο διαμοιρασμός της εσωκομματικής εξουσίας δεν ικανοποιεί άπαντες, οι ρόλοι των συμμετεχόντων παραμένουν ασαφείς και η προοπτική δυσλειτουργίας των οργάνων και ανάδειξης νέων συγκρουσιακών μετώπων είναι επί θύρας. 

Ιδεολογικά τα δομικά διλήμματα της Κεντροαριστεράς ανά τον πλανήτη δεν θα απαντηθούν από την συμπόρευση ΠΑΣΟΚ, Ποταμιού και κάποιων αυτόνομων προσωπικοτήτων. Η διακριτή στάση και η σαφής διαφοροποίηση από την Αριστερά και την Κεντροδεξιά είναι ένας δυσεπίλυτος γρίφος που πιέζει διεθνώς τα κόμματα της σοσιαλδημοκρατίας. Η επιμέρους φιλελευθεροποίηση του οικονομικού προγράμματος αντιμάχεται την διάθεση υπεράσπισης διαχρονικών αξιών με κοινωνικό πρόσημο. 

«Μύλος» δημιουργείται και με την επιλογή κυβερνητικού εταίρου. Η αυτόνομη πορεία και ο θεσμικός ρόλος του Κινήματος ταλανίζεται από τις αμφισημίες σχετικά με την μετεκλογική στάση. Η επιτυχημένη συνταγή της συγκυβέρνησης Σαμαρά – Βενζιέλου ανέδειξε σε μια μερίδα Πασοκικών στελεχών έντονα αντιδεξιά σύνδρομα αφού θεωρούν ότι τους «κατάπιε» συρρικνώνοντας την επιρροή τους τόσο στον κεντρώο χώρο που μετακινήθηκε προς την ΝΔ, όσο και στο αριστερό ακροατήριο που βρήκε μόνιμη στέγη στον ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος «καταβρόχθισε» πάνω από το μισό ιστορικό κοινό του ΠΑΣΟΚ.

Μόνο που μπροστά μας βρίσκεται η πιθανή εκλογική νίκη της ΝΔ και η ανάγκη σχηματισμού κυβέρνησης σε μια πολύ κρίσιμη οικονομική περίοδο. Το Κίνημα Αλλαγής θα επιλέξει την ευκολία της αντιπολιτευτικής όξυνσης οδηγώντας την χώρα σε δεύτερες εκλογές ή θα σεβαστεί τις συνταγματικές απαιτήσεις ανταποκρινόμενο στο ρόλο του; Προς το παρόν στέκει στο μέσο της διαδρομής, άβουλα, υποχωρητικά, δίχως σαφή στόχο. Στην προσπάθεια να προσεταιριστεί ένα κομμάτι των αριστερόστροφων πρώην συντρόφων κινδυνεύει να συμβάλλει σε νέα πολιτική αναταραχή.

Τι από τα δυο θα συμβεί τελικά; Θα βρει το ιδανικό σημείο ισορροπίας ανάμεσα στις διαφορετικές διαθέσεις αποκτώντας ισχυρή οντότητα ή θα καταρρεύσει κάτω από το βάρος της αδύναμης στάσης του; Η απάντηση θα δοθεί πολύ σύντομα…

1 comments: